O tym, że chce grać dla Polski Perquis mówił jednak zdecydowanie wcześniej. Już w grudniu 2008 roku przedstawił swoje motywy. "Chcę to zrobić dla babci. Ona jest Polką i wiem, że sprawiłbym jej wiele przyjemności, gdybym grał dla Polski. Ale reszta rodziny w 100 procentach popiera moją decyzję, by reprezentować polskie barwy" - stwierdził w wywiadzie dla "Przeglądu Sportowego". Wtedy jego znajomość naszej kadry była jednak mizerna. Z obrońców znał tylko Jacka Bąka, który zakończył reprezentacyjną karierę po Euro 2008 i kojarzył, choć nie po nazwisku, grającego we Francji Dariusza Dudkę. I oczywiście Ireneusza Jelenia, którego nazwał nawet najlepszym polskim piłkarzem. W sierpniu 2009 jego stanowisko się nie zmieniło. "Nie robię tego, by iść w ślady Ludovika Obraniaka" - powiedział, cytowany przez regionalną gazetę "L'Est-éclair". "O takiej możliwości myślałem już w wieku 19-20 lat. Mam takie przekonanie. I nie mówcie mi, że chcę grać dla Polski, ponieważ nie dostałem powołania do reprezentacji Francji. Ludzi czasami trudno zrozumieć. Każdy może myśleć, co chce, nie dbam o to" - mówił Perquis. Jego motywy miały być poważniejsze. "Robię to, ponieważ chcę, by moi potomkowie wiedzieli, że mają polskie korzenie. Wiele na ten temat rozmawiałem ze swoją mamą, a babcia się nawet popłakała" - powiedział obrońca. Józefa Bierła, babcia piłkarza, urodziła się już we Francji, ale ponieważ miała polskich rodziców, zgodnie z naszym prawodawstwem otrzymała polskie obywatelstwo, które utrzymywała do ósmego roku życia, zanim nadano jej obywatelstwo francuskie. Perquis zamierzał już w 2009 roku zacząć uczyć się języka polskiego, ale nie zdążył tego zrobić przed debiutem w reprezentacji. "Próbowałem nawet śpiewać hymn. Wydawało mi się, że udało mi się poznać wszystkie słowa, ale w rzeczywistości poszło mi trochę gorzej. Polacy mówią bardzo szybko, minie trochę czasu, zanim będę się swobodnie porozumiewał" - stwierdził po meczu z Meksykiem, który poprzedzał spotkanie z Niemcami. Gra Perquisa w biało-czerwonych barwach zaczęła nabierać kształtu w październiku 2010 roku, gdy obrońca oficjalnie zadeklarował chęć występów w reprezentacji Polski. W maju 2011 będąc w Warszawie miał złożyć w urzędzie wojewódzkim dokumenty o poświadczenie polskiego obywatelstwa. Trzeba było je uzupełnić i w lipcu zrobił to pełnomocnik zawodnika. Okazało się jednak, że dokumentacja jest niewystarczająca i wojewoda mazowiecki wydał decyzję odmowną. Na szczęście do akcji wkroczył prezydent Bronisław Komorowski. Podobnie jak to było w przypadku Emmanuela Olisadebe, Rogera Guerreiro czy Manuela Arboledy (ten ostatni jeszcze nigdy nie zagrał w naszej kadrze) i jego poprzedników na tym stanowisku, nadał Perquisowi polskie obywatelstwo. Stało się to 1 września 2011 roku. "Okazało się niemożliwe, by tylko potwierdzić moje obywatelstwo, musiał mi je nadać prezydent. Były jakieś luki w dokumentach, dla administracji było to nie do przejścia" - tłumaczył obrońca Sochaux. Przed nim selekcjoner reprezentacji Polski Franciszek Smuda namówił do gry w biało-czerwonych barwach trzech innych piłkarzy, których kariera piłkarska od początku toczyła się poza granicami Polski. Byli to Adam Matuszczyk, Sebastian Boenisch i Eugen Polanski (dwaj ostatni występowali nawet w niemieckiej młodzieżówce). Perquis bardzo szybko wkomponował się do naszej kadry. Zanotował udany debiut z Niemcami, a w meczach z Koreą Południową i Białorusią należał do najlepszych w polskiej drużynie. Było widać, że potrafi kierować obroną, choć jeszcze nie pokazał jednej ze swoich największych zalet - zdobywania bramek po stałych fragmentach gry. Grając w Ligue 1 siódmy sezon strzelił już 12 goli, w tym pięć w poprzednich rozgrywkach. Perquis urodził się 10 kwietnia 1984 roku w Troyes. Jest wychowankiem klubu ES Troyes AC. W 2005 roku został sprzedany za 600 tysięcy euro do Saint-Etienne, skąd w 2007 wypożyczono go do FC Sochaux. Rok później został wykupiony przez ten klub za milion euro. Rozegrał trzy mecze w młodzieżowej reprezentacji Francji. Damien Perquis Urodzony 10 kwietnia 1984 roku w Troyes Wzrost: 184 cm Waga: 83 kg 2003/04 ES Troyes AC (Ligue 2) 27 meczów 1 gol 2155 minut 2004/05 ES Troyes AC (Ligue 2) 35 meczów 2 gole 3123 minuty 2005/06 Saint-Etienne (Ligue 1) 15 meczów 0 goli 730 minut 2006/07 Saint-Etienne (Ligue 1) 19 meczów 1 gol 810 minut 2007/08 FC Sochaux (Ligue 1) 23 mecze 1 gol 2020 minut 2008/09 FC Sochaux (Ligue 1) 36 meczów 2 gole 3142 minuty 2009/10 FC Sochaux (Ligue 1) 34 mecze 3 gole 2879 minut 2010/11 FC Sochaux (Ligue 1) 35 meczów 5 goli 3001 minuta 2011/12 (stan na 20 października) FC Sochaux (Ligue 1) 9 meczów 0 goli 786 minut Reprezentacja Polski 3 mecze 0 goli 239 minut